مطالعه اثر زانوبند نئوپرنی و بانداژکشی روی درد و حس وضعیت مفصلی در بیماران مبتلا به استئوارتریت زانو

هدف: هدف از این پژوهش تعیین تأثیر زانوبند نئوپرنی روی حس وضعیت مفصلی و درد بیماران استئوارتریت یک طرفه زانو و مقایسه میزان تأثیر آنها بود. در یک مطالعه شبه تجربی 30 نفر (11 مرد، 19 زن) از افراد مبتلا به استئوارتریت یک طرفه زانو با سنین 75-33 سال مورد آزمایش قرار گرفتند. درد بیماران براساس vas قبل از آزمایش می بایست cm2 از cm10 باشد. روش بررسی: پای بیماران در حالت نشسته، به طور فعال در زاویه بین 60-30 درجه قرار گرفت (زاویه هدف) و بعد از 5 ثانیه مکث با چشمان بسته و دست به سینه این زاویه را چهار مرتبه بازسازی کردند. بازسازی اول جهت آشنایی بیمار بود. تفاضل میانگین سه دفعه بعد با زاویه هدف جهت مقایسه استفاده شد. برای تعیین میزان درد بیماران از معیار سنجش بصری (vas) استفاده شد. (بدون درد=cm0 و درد شدید=cm10). یکی از مداخله ها بطور تصادفی بر روی پای بیماران بسته شد و مراحل فوق قبل و بعد از 20 دقیقه تکرار گردید . یک هفته بعد مداخله بعدی انجام شد. یافته ها: با استفاده از آزمون تی زوج شده، علامت های رتبه دار ویلکسون و ضریب پیرسون داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نشان داد که میانگین خطای زاویه ای قبل و بعد از بستن زانو بند نئوپرنی تفاوت معنی داری دارد (p=0/037) و زانوبند حس وضعیت مفصلی را افزایش داده است، ولی بانداژ اثری روی حس وضعیت مفصلی نداشته (0/631=p). در مورد درد بیماران، هم بانداژ و هم زانوبند درد را به طور معنی دار کاهش دادند (0/000=p) که این اثر در مورد زانوبند بیشتر بوده است (0/001=p). نتیجه گیری: در این مطالعه میزان اثر زانوبند نئوپرنی بر حس وضعیت و درد بیماران مبتلا بیشتر از بانداژکشی بوده است. جهت تعیین تأثیر بانداژ پیشنهاد می شود که انواع دیگر بانداژ مورد بررسی قرار گیرند.